mahoniowy humor

Czarny humor na początku listo­pada to jakby pój­ście na łatwi­znę, więc wzię­łam na warsz­tat głę­bo­kie bordo maho­nii. Zwykle zostaje dla ptaków, mylona z tru­ją­cym ostro­krze­wem z anglo­sa­skich deko­ra­cji świą­tecz­nych, koja­rzona z cmen­ta­rzami, bo sadzona czę­sto przy gro­bach. Sprze­dawcy zni­czy i wią­za­nek do jej gałą­zek przy­cze­piają sztuczne kwiaty, a całość robi za pan­cerne zimo­zie­lone kol­cza­ste krzewy różane; wpa­dli na to jakoś w ostat­nich latach i nagle zro­biło się pełno maho­nii na stra­ga­nach.

Owoce maho­nii ostrolistnej (Mahonia aquifolium) o kolo­rze i kształ­cie małych węgie­rek, nawet wosko­wym nalo­tem przy­po­mi­na­jące śliwki (albo czarne jagody), są jadalne. Mają śred­nio twardą skórkę, a w środku pestki, jak to jagody. Na surowo sma­kują podob­nie do drob­nych ciem­nych wino­gron któ­rejś z alta­no­wych odmian z nie­dużą domieszką aro­nii, cho­ciaż są kwa­śniej­sze.

maho­niowy grza­niec
na każdą por­cję bez­al­ko­ho­lo­wego napoju:

łyżka owo­ców
szklanka wody
łyżeczka cukru
po szczyp­cie cyna­monu, imbiru, odro­binę gałki musz­ka­to­ło­wej i jeden goździk

Owoce zalać zimną wodą, dodać przy­prawy, pod­grze­wać na wol­nym ogniu nie dopro­wa­dza­jąc do wrze­nia. Przed poda­niem prze­ce­dzić, wcze­śniej jagody można zgnieść.


Kom­pot z maho­nii bez przy­praw sma­kuje jak sok porzecz­kowo-bura­czany, naprawdę faj­nie. Nutę buraka nie­za­leż­nie ode mnie wyła­pał Potwór, więc jest coś na rze­czy. Reszta zde­cy­do­wa­nie przy­tak­nęła, a potem trzeba było zor­ga­ni­zo­wać zbie­ra­nie na następną por­cję.